Era “division” d’Aran

Parli tamb fòrça gent que me trasladen eth sòn neguit respecte ath present e futur deth País, d’Aran. Uns, me parlen dera economia tan estacionau qu’auem, massa depenent dera sason d’iuèrn. D’auti, me comenten es conseqüéncies que pòt auer entà Aran eth canvi climàtic, recentament e parlat tamb persones qu’an vertadères dificultats entar accès a ua viuenda en règim de loguèr regular. Fòrça gent vè amenaçada era nòsta lengua, tanben era nòsta identitat. Tanben es nòsti drets personaus e colectius. Es manifestacions e reivindicacions enes carrèrs dejà an deishat d’èster “tabús” e era gent s’expresse e se manifeste. Inclús i a gent que me parle que calerie seiguer-se en ua taula e començar a debater e decidir què volem entàs pròplèu vint ans.

Quan hès aguestes reflexions en clau colectiva, lieges que mos trapam tamb tres realitats socio-economiques fòrça diferenciades. Eth Naut Aran, eth miei Aran e eth baish Aran. Tamb aguesta reflexion non descobrisqui arren que non sapigam toti. Mès auem un perilh, era perdurabilitat d’aguesta division provòque problemes que dejà son latents e que podem vèir toti, se guardam un shinhau tamb perspectiva. Era grèu amenaça ei que s’originen tres ecosistemes socio-economics de retrets entre eri e de projectes individualistes, terroriaument, que prometen auer era solocion quan toti sabem qu’ei completament impossible se non ac hèm totes amassa. Aguesta “division” comportarà conseqüéncies imprevisibles, en toti es àmbits, que mos perjudicaràn a toti coma aranesi e araneses, coma ciutadans d’Aran. Dejà mos està perjudicant auè, n’auem exemples.

Era solocion a d’èster conjunta, coma un solet pòble, de País. Aguest ei er únic camín reau, sincer e honest.