2021: Era divergéncia

Èm enes pòrtes d’acabar eth 2020, un an qu’eth mon per prumèr viatge a viscut en patiment e en dolor. Era pandèmia, es mòrts, es limitacions, es proibicions e fòrça mès mos an portat a vèir era vulnerabilitat umana, ja l’auíem desbrembat.

Començaram eth 2021 enes madeishi tèrmes e condicions que deisham eth 2020, mès tamb era esperança que pogam acabar-le tamb eth sòmni de tornar ad aquerò qu’èrem e auíem. Mès, aguesta illosion futura derivada d’ua nostàlgia d’un passat melhor ja non tornarà mai mès a èster possible. Eth mon a canviat, era societat a canviat, nosati auem canviat e es efectes e conseqüéncies dera pandèmia contunharan tamb nosati.

Eth 2021 serà er inici d’ua societat divergent; de supervivença e de luita per uns sòmnis que visualitzen era oportunitat). Ua societat sustentada en conductes tribaus entà retièr es nòstes indentitats personaus e d’autoproteccion e poder conservar es elements mès bàsics des cèrcles nuclears dera escala de valors de cadún de nosati. Aguest prètzhèt mos portarà a un mon dividit en dus: un mon assentat ena nostàlgia d’un passat melhor entà un present de derròta, e un aute mon qu’aprofitarà es elements mès vulnerables d’aquera nostàlgia entà crear escales de jerarquia e poder diferenciat.

Es acceleracions que viu eth mon, e de retruc era espècia umana, non mos dan mès alternativa qu’ua divergéncia reau tamb tot aquerò que mos a portat ací. Ja tòque era ora.