Antisistèma

Un hantauma recor eth món occidentau, d’Euròpa a Estats Units. Non ei, totun, er hantauma comunista damb eth que començaue eth sòn Manifèst en 1848

. Aguest ei un hantauma ben viu e qu’a prenut dejà còs: eth dera rebellion antisistèma, eth d’ua contrarevolucion de caractèr autocratic qu’a en president elècte Trump eth sòn darrèr estendard. E coma didie tanben Marx, era istòria non se repetís, senon que torne en forma de farsa o caricatura. Trump, Le Pen, Farage, Putin, mès tanben fòrça des actuaus politics conservadors moderats, sociaudemocrates, democrates o d’esquèrra radicau, semblen caricatures de lidèrs d’epòques passades, quan era depression economica ac devastèc tot. Es antisistèma d’aué non cremen es contenedors en carrèr ne lhèuen eth punh ena plaça. Ne tanpòc contraprogramen ua trobada mondiau des elits economiques per miei d’un fòrum alterglobalizador. Non se plantegen qu’ua auta globalizacion sigue possibla, perque dirèctament la rebotgen. Coma tot bon antisistèma, son hilhs deth sistèma, se n’an profitat d’eth e, com sigue que le coneishen plan ben, son abils en virar eth descontentament sociau, era incertesa economica e era vulnerabilitat des classes mièges e trabalhadores entà perpetuar quauqui des valors deth liberalisme possessiu. Es antisistèma d’ara son uns dogmatics der actuau sistèma, basat ena proteccion dera propietat peth dessús de tot (avalorada mès pes que non consèrven lèu arren), eth profit economic d’uns pògui (guaire i volerien préner part!) e er individualisme descarnat (en forma d’isolament o nacionalisme extrèm). Mès eri non son eth problèma, senon es henerècles d’un sistèma sense alternativa, en falhida, o damb fèbles propòstes de reforma, acomplexades, limitades per un món en fasa de replegament.