Eth bòsc der alemand

De cap ath tard, quan er heired der iuèrn envasís toti es cornèrs, me cali damb compde laguens der aperat Bòsc des Alemands, en Portilhon. Aguest espaci, sonque coneishut pes autoctòns, sauve es mistèris dera Istòria. Ara demora de conéisher mielhor es origines d’aguest nòm, auanci pera nhèu vèrge, mentre senti eth tapatge, que s’estién d’ençà deth hons, des caushigades de bòtes d’aqueri soldats vengudi damb era complicitat dera França de Vichy, quan sigueren presents enes nòsti pòbles de termièra. Eth sòn hantauma mos rebrembe qu’aguest parçan ei estat profanat pera Istòria e qu’ena nòsta apartada Val i reverbèren, tanben, es veus dera Guèrra Mondiau. Ath costat d’aguest petit bòsc, s’i lhèue eth Malh deth Potz, a on i demoren vestigis des trinchères bastides pendent era Guèrra Civil espanhòla, que tot just posqui endonviar dejós deth mant de nhèu. En pògui mètres, s’i concèntren testimònis istorics pòc difonudi, encara per redescurbir. Quan torni tà casa, tot pensatiu, tròbi ena boèta de corrèus eth paquet que sauve era mia prumèra lectura der an, ua introduccion critica ath pensament de Martin Heidegger, deth professor Peter Trawny. Era filosofia contemporanèa non s’entenerie sense era sua aportacion, sense era pregunta fonamentau que lance peth “sens der èster”. Ath temps, pògui personatges concèntren, coma Heidegger, era paradòxa alemanda, país capable dera cultura mès excèlsa e eth pensament mès pregon, deth qu’eth n’ei un des maximums representants, mès tanben dera politica mès aberranta e infècta, ena sua adesion ath nacionausocialisme. “Camins de bòsc” ei ua des sues recopilacions, que mèrquen eth caractèr dubèrt e asistematic deth sòn pensament, coma aguest nau bòsc de lectura e estudi, a on m’acabi de hicar.