Pirenèus prospèrs

Aluenhadi, alongadi e, de viatges, fòrça incomunicadi entre si, ara ombra de d’autes sèrres fòrça mès coneishudes (coma es Alps), es Pirenèus se definissen entre era mitologia des sòns visitaires e era vida vidanta des sòns abitants. Reconeishudi coma resèrva naturau de recorsi energetics e ath temps damb actius toristics e valors patrimoniaus de besonh entath sòn desvolopament, es Pirenèus son en contunhada repensada, dempús d’un passat de superviuença e un present monopolizat lèu lèu per esquí. Per aquerò, son de laudar jornades coma era qu’auec lòc ager sus eth sòn patrimòni e es rèptes economics restacadi, organizada pera Deputacion e er IEI. Agents de diuèrses vals compartissen inquietuds e afronten era possada d’un nau paradigma, en conviuença damb es boni fruts der actuau modèl e d’auti que, justament, cau repensar entà hèr-le possible. Se per quauquarren son eminents es Pirenèus, son peth paisatge. Aguest le cau enténer de forma mediada. Ei a díder: eth paisatge non ei era pura natura, senon era natura restacada damb er uman. Natura e cultura se dan era man e conformen nòste patrimòni comun. Dit, encara, d’ua auta forma: eth paisatge ei frut dera experiéncia umana restacada damb un territòri. Era simbiòsi entre er uman e eth sòn entorn a generat diuèrsi modèls d’economia, vitalitat e biodiversitat. Ací, tornen a jogar-se-la es Pirenèus, ena pròpria nocion deth paisatge, coma condicion de possibilitat deth sòn pervier, a on ja non vau aquera “regla de calcul autodestructiu” que govèrne toti es encastres dera vida, e sus era quau avertie Keynes. Paradoxaument, era prosperitat des Pirenèus depen cada còp mès des “esplendors dera natura”, ua natura suenhada e orientada per practiques mens invasives, mès sostengudes en temps e generadores de progrès e benèster compartit.