Atau que serà

Eth cambi extraordinari qu’a patit era Val d’Aran pendent es darrères decades ei reflectit per miei dera exposicion fotografica premanida entara escadença pera Fondacion Privada deth Musèu Etnologic. Mès de 130 fotografies, der abantes e eth dempús, en dan compde en aguesta naua mòstra, aperada Atau qu’ère, atau qu’ei. Der Aran d’alavetz, a camin entre era economia ramadèra, idraulica, comerciau en bèth vilatge e incipientament toristica, ath país pleament toristic e de servicis actuau. Era prosperitat contemporanèa, qu’a permetut era superviuença deth parçan (eth quau a vist recuperar es institucions d’autogovèrn e assolidar e créisher populacion), compde tanben damb ua naua oportunitat entà qu’era lengua pròpria, er aranés, recupère posicion sociau coma ua forma d’aportacion ara diversitat culturau e dera mès singular ara configuracion dera realitat d’ençà d’aguest cornèr de món, coma mos acabe de rebrembar eth collectiu Lengua Viua, seccion dera Fondacion, un an mès, e ja en van 25

, ena corsa dejà tradicionau d’Aran per sa Lengua. Atau madeish, cada còp mès agents sociaus e economics compartissen era inquietud per estiéner aguesta prosperitat ath long der an, mès enlà dera sason de nhèu, pr’amor der enorme potenciau paisatgistic (culturau e naturau), objècte de respècte e contemplacion, que non d’explotacion, en tot cas de profit respectuós damb naues formes de progrès, a on se barregen, lèu lèu de forma miraculosa, aquerò de naturau (montanhes, ribères, lacs e arrius) e aquerò de culturau (vilatges, glèises e art, e es mès intangibles dera identitat e era lengua). Ua beresa sensibla e unica (pirenènca, atlantica e occitana) qu’apareish ací en tota era sua esplendor.