Privacions

Tot pèrd eth sòn sens o se’n genèren d’auti, en aguesti tempsi de relacions e prètzhèts volatils. Dera societat liquida de Bauman, tan invocada per toti, mos auem plaçat, mès lèu, en ua d’estat gasós, vaporós e de bromèra persistenta e rapida ath còp, que tot ac mascare, en aguest jòc d’efimères aparences, en ua dança de masques cambiantes. Tot va de pressa e nosati encara mès, pramor qu’auem deishat de costat eth ritme pausat dera Natura, damb aquera malautia aperada estrès, origina de lèu lèu totes es malauties, coma li liegi a un mètge investigador. Arren ei çò que semble, e tot çò que semble ei çò d’unic que vau.

Es valors d’ara son, jamès mielhor dit, valors deth moment, der instant present, e per tant, an pòc de valurós, ei a díder, d’estable, de pes e consisténcia, coma era paraula nobla, passada a mielhor vida, perque n’era paraula servís, en aguest espectacle de crits e opinions tan clares e faciles sus tot çò que passe, que m’estabornís. E atau ei afectada era politica, que depen des estats animics des dies, des ores, condicionadi pera luta entà veir qui la ditz mès gròssa. Dilhèu tanpòc es tempsi passadi sigueren mielhors, mès tanpòc sabi trobar era mielhora actuau. Ara qu’èm as pòrtes de Nadau, un amic me rebrembe qu’en miei deth consumisme e es lums que tant enlumènen, auem desbrembat que çò que de vertat mos cau premanir ei era anma. Ua anma qu’a de besonh de trèir-se aguesta bromèra, impossible s’ei damb eth gran sacrifici des privacions des pegaries superficiaus, pr’amor que, coma escriuec eth teoric Edmund Burke, tanben politic, “totes es privacions generaus son granes, perque totes son terribles”, ei a díder sublims, coma era vacuitat, era escuretat, era soletat e eth silènci, incapables totun d’assomir entà ua anma entretenguda.