En campanha

Ua naua campanha electorau s’encadee dempús des comicis generaus d’abriu. Es pròplèu eleccions deth 26 de mai son es mès propères: entàs municipis e eth Conselh Generau, en cas d’Aran. E ath temps son tanben es mès luenhanes: entath Parlament europèu; mès non per açò es mens importantes, perque ara fin fòrça des politiques que s’apliquen enes nòsti pòbles e parçans vien determinades pera UE. Çò de globau se concrète en çò de locau. E en çò de locau ei a on aquerís plen sentit era politica, era “promesa” dera quau, coma diderie Hannah Arendt, ei era libertat, pr’amor qu’aguesta se restaque damb un lòc, era polis grèga, e er agora, aquiu a on eth tracte liure se da entre iguals. Libertat e igualtat son dus grani principis qu’an mercat e mèrquen eth devier dera politica democratica, ena mesura en qué er uman non ei autarquic, senon que depen dera existéncia de d’auti, e per aquerò eth suenh de toti ena comunautat ei un ahèr compartit entà “assegurar era vida” en un sens ampli. Totun, tanpòc se cau portar a enganh, pr’amor que, ara qu’èm en campanha, ei mès evident çò qu’eth sociològ Raymond Aron descriu: “Non cerquem es vertuts sublims dera democràcia enes bromes, senon ena realitat: era esséncia dera democràcia ei era acceptacion dera competéncia pacifica”. Concurréncia de partits e propòstes, laguens d’ues regles compartides entath sòn desvolopament pacific. Aguest procès mos da era oportunitat de conéisher es equips e es projèctes que concorrissen entà ua Euròpa desconcertada e un Aran, damb es sòns municipis, qu’an de besonh autant deth compromís liure de quinsevolh coercion o interès que pogue desnaturalizar era esséncia dera democràcia.