Viuenda

Eth dret a gausir d’ua viuenda digna e avienta, que recuelh era Constitucion (e eth sens comun), ei aué en risc en fòrça parçans toristics, especiaument en Aran, a on era proliferacion d’apartaments toristics, que compdèc en sòn moment damb ua politica incentivadora, a redusit era ofèrta disponibla d’abitatges de loguèr pendent tot er an o s’aufèrte per miei de prètzi proïbitius, incompatibles damb eth salari miei d’un trabalhador dedicat ath sector toristic e de servicis, en quau se base, sustot, era economia aranesa. Tota ua contradiccion que met en miralh eth modèl crematistic de societat que volem bastir e qu’a confonut, massa viatges e mès enlà d’Aran e der ahèr que mos ocupe, luxe (superficiau e efimèr) damb qualitat (substanciau e durabla). Mos ac rebremben es vesins que s’an manifestat enes carrèrs de Vielha, aguesta setmana, mès tanben, lèu lèu cada dia, es trabalhadors de tota sòrta que cerquen un lòc a on víuer pendent tot er an, a un prètz assequible. Era pression s’a trasladat entàs municipis de Baish Aran, a on, per contra, eth parc de loguèr ei fòrça amendrit, en un contèxte d’abitatges fòrça d’eri en desús, maumerenti e barradi, perque dilhèu simplament non an trobat era escadença economica entà èster reabilitadi dauant de d’auti municipis damb major dinamisme toristic. Eth debat, e sustot era inquietud sociau e laborau, tornen a èster presents, e era preocupacion ei cada còp mès acusada ara demora dera accion des podèrs publics responsables de regular e crear es condicions favorables entà garantir er accès ara viuenda, amassa damb es actors economics e sociaus. I seram a temps?