K2

Eth K2 ei era montanha des montanhes, monstruosa, tan prominenta, lagerada peth vent, que la dèishe en iuèrn enquia mès nera. Era prumèra ascension ivernau, eth 16 de gèr, dera man de dètz nadius de Nepal, des quaus subergés Nirmal Purja, aguest sense oxigèn suplementari, a mercat ua naua hita ena istòria der alpinisme e a hèt justícia ath pòble shèrpa.

Mès, damb es sòns 8.611 mètres de nautada, era dusau montanha mès nauta deth món, ua des mès dificiles, a mostrat tanben eth sòn caractèr crudèu, damb ben pògues contemplacions.

Ath temps qu’es shèrpes artenhien eth tuc, eth nòste amic Sergi Mingote, esportista alègre e entosiasta, alpinista de prumèr nivèu (venguie de dar un torn en biciclèta per Euròpa dempús de començar a encadear es ueitmils en temps rècord, qu’era pandemia frustrèc), perdie era vida mentre baishaue deth camp 3 japonés. “Soleti.

Juan Pablo e jo ena nòsta petita Samaya. Èm en un replan, en quau tot just i cabem es dus, mès qu’ei un incredible guardader de tot eth Karakòrum”, mos condaue a 7.

000 mètres e a -51 ºC, aquiu a on Walter Bonatti, ena expedicion italiana de 1954, se se sentie “immensament” fragil dauant der “encantament” dera sèrra, dempús de víuer vint dies ena zòna dera mòrt. Tot se li auie tornat “estonant e ostil”.

Juan Pablo Mohr vedec quèir a Sergi, en ua des pales gigantes, pr’amor qu’aguesta ei ua montanha damb pendents tostemp sostengudes, a on tanben i a mòrt Atanas Skatov. En omenatge a Sergi, Mohr s’amassèc damb Ali Sadpara e John Snorri entà coronar-le.

Mès, implacable, eth K2.

se les a sauvat, en aqueth “extasi” que preludièc Bonatti, aguest còp definitiu, luenh dera realitat fisica, en un nau estat de consciéncia, pura e etèrna.