Esfòrç

Damb motiu dera sempitèrna reforma educativa, qu’en aguest cas permeterà obtier eth Bachelierat damb un suspens, segontes liegem aguesti dies, es reaccions contràries se centren en denonciar era pèrta dera tanben sempitèrna, per reiteradament laudada, cultura der esfòrç. Ignòri era conveniéncia d’aguesta reforma, mès era defensa dera cultura der efòrç ei, ath temps, pòc esforçada, per retorica. Passe autant damb era nomentada educacion en valors, mès de quini valors? ¿Son toti es valors boni, coma es der enriquiment e era competitivitat descarnada en ua societat materialista, a on sonque vau eth succés individuau? Beròies paraules entà un malaguanhat recorrut.

E der esfòrç qué cau díder? Qu’er esfòrç per esfòrç ei en van. Quan senti a parlar d’aguesta cultura, atau de forma ueda, brotoe inevitabla era pregunta sus er esfòrç entà hèr qué, donc ei frut d’ua idèa modèrna qu’intercambie eth mejan (er esfòrç) pera finalitat (eth ben). Mès, fòrça abantes, Tomàs d’Aquin afirmaue que “era esséncia dera vertut repòse mès en ben que non pas ena dificultat”, açò vò díder que non tot çò qu’ei mès dificil ei mès meritòri, senon que “se ei mès dificil ac a d’èster talament que sigue ath mateish temps eth màger ben”.

Era vertut consistís ena realizacion deth ben, que pòt suposar tanplan un esfòrç, mès non sonque, pr’amor qu’entà ua comprenença coma era deth sant entre en jòc era gràcia, eth don der Esperit, coma quauquarren recebut entà ua vida plea. Cau predar-se, òc, mès entà hèr eth ben. Guaires n’i a qu’an aquerit era cultura der esfòrç entà perpetrar eth mau! E alavetz comprenem que non tot vau ne tot merite un esfòrç, e qu’era formacion der uman a de concernir a toti per igual se auem clara era finalitat dera vida en comun.