40 ans

Un diari me semble lèu lèu un miracle pera capacitat de tot un corròp de persones (periodistes, distribuïdors, comerciaus, quiosquèrs, eca.) d’amassar esfòrci entà que, cada dia, e tanben a totes ores, damb internet, mos arriben es notícies de forma puntuau. Es hèts succedissen e es periodistes les transformen en notícies, açò ei qu’era realitat deven narrada. Un diari ei alavetz ua sòrta de miralh, que mos retorne era imatge de çò qu’èm, de viatges nitida, d’auti mès borrassuda.

Era vida sòl passar de forma espontanèa, mès quan la escriues, l’artures, la fixes ena memòria collectiva, e per açò, de viatges mos suspren coma quauquarren que mos semble ordinari pòt vier extraordinari, dilhèu se magnifique, mès tanben cride era atencion entà non pèrder eth sentit dera sua importància entara comunautat. Sigue coma sigue, ua persona mès o mens inquieta, se vò compréner era realitat, a de besonh d’aguest noble mestièr, a miei camin entre era literatura de non ficcion, en art de condar, e era filosofia, en art d’apregondir eth sens de tot. E se çò que conde se referís ara realitat mès propèra e de viatges tanben ena nòsta lengua, tan petita coma intima, alavetz qu’ei tot un succés.

Atau ac ven de hèr eth diari SEGRE pendent es sòns 40 ans d’existéncia, que ja non son pògui mès que dan compde deth besonh d’explicar-mos tanben mès enlà dera termièra aranesa, ar ensem de Lleida e, per miei der online, entath món. Era Bibliotèca Generau de Vielha ven d’acuélher era exposicion itineranta d’aguest aniversari damb es portades e reportatges mès subergessenti d’aguesti ans sus es ahèrs dera Val d’Aran, sus ua realitat tan cambianta coma de viatges tan pariona d’ua societat en moviment.