Lum d’agost

Era lum d’agost encara ei lorda, emboirada, coma es dies d’ostiu, quan hè calor. Er orizon se confon damb ua bromèra grisa qu’amare era siluèta dera serrada. Dilhèu per açò, ei en aguesta sason en qué sòlen transcendir es hèts luctuosi, a manca de d’autes notícies.

Era condicion umana semble tan ambigua coma aguesti jorns. Dies d’aparences e mieges vertats, qu’amaguen çò de piri e criminau dera persona. Totun, ena lum d’agost se crotzen es istòries tan terribles coma bères deth mèstre Faulkner ena omonima novèla.

Aquiu, ara mieja lum, era siluèta d’ua hemna endonvie ua edat joena, de tot just trenta ans, mès qu’a plea lum deth dia artenh era quarantea. “Ère un dia d’agost. Un dia hastiós”, daurís, en rebrembe, un des capítols de Falconer, de John Cheever, sus eth presoèr Farragut, protagonista ambigu a on les i age, acusat d’aucir ath sòn frair, aqueth frair de relacion maishanta evocador deth der autor, ambigu autant ena sua condicion sexuau, coma era d’un Farragut daurit ara amistat omoerotica, aquera qu’ath còp descriu Cheever enes sòns diaris.

Coma era familha des Farragut, atau era saga des Wapshot, aqueth tipe de persones que credien fonamentar es sues vides ena tradicion, “mès qu’en realitat s’assetiauen ena decidida cerca d’ua improvisacion qu’auie de foncionar sense es ligams dera coeréncia”. Farragut, professor, culte, latent omosexuau, drogaticte, coma diseccion morau dera societat americana, mès qu’ei era deth món actuau, per miei d’ua pròsa eleganta, entrelaçada de tan diuèrsi detalhs ath torn dera preson e des sòns personatges. Cheever, eth sòn creador, aqueth que cerque tant er amor que semble desirar er amor de Diu, revèle en sòn diari, pr’amor qu’era beresa deth dia intensifique es sòns sentiments, escriu un aute dia, mès dejós d’ua lum ja de tardor.