Baldwin

Enes darrèri jorns d’ostiu, venguec a trobar-me, coma es ondades d’ua mar solatjada, d’un bronit seren, constant e meditatiu, era pròsa emotiva, tan braca e fluïda coma eleganta, ath marge des experimentacions estetiques des sòns coetanis, de James Baldwin, un autor maudit, deth quau se’n commemòre eth centenari deth naishement e qu’a motivat un reviscolament editoriau. Aguest impuls a començat pera edicion de Giovanni’s Room (era cramba de Giovanni), en castelhan (damb revirada de Ismael Attrache, en Sexto Piso) e en catalan (damb revirada de Dolors Udina, en Trotalibros). Baldwin, que se definie “nere, lèg e praube” e s’exilièc ena mès liura París des ans cincuanta, mòstre es cartes d’ençà deth principi, en tot narrar eth qué, mès damb era vertut de saber-mos encamardar ara demora deth com, en tot mantier era emocion, es talents de conéisher, dilhèu d’arribar a aimar, es sòns personatges autant de maudits, en un contèxte tanplan dificil, a trauèrs d’ua vida que “semble discórrer peth dejós deth mar”, ai eth mar. Damb era viuença d’un amor impossible, eth temps des aimants fluís “indiferent”, pr’amor qu’es ores e es dies an perdut eth sentit entad a eri. Mès aquera vida comuna, apassionada e clandestina, sauve ath principi un gòi e ua esperança que nèishen cada jorn, enquia qu’era angoisha amagada dejós, damb era pòur mès ath hons, coma er escrivan resumís en dusau capítol, emane ara superfícia, ara demora dera arribada de Hella, prometuda de David, que se tròbe de viatge per Espanha, coma ua metafòra dera realitat ipocrita, plea de convencions e corsetaments que sarren era libertat. E atau, aguestes pòurs, coma es nòstes inquietuds vitaus, reemplacen era jòia originau, e alavetz era narracion deven mès trista e ara fin tragica, coma eth visatge endurit d’aguest nòste Giovanni.