Talents

Viuem ua epòca en qué se parle soent deth talent, pr’amor qu’era umanitat l’a de besonh entà auançar. Coma didie Ortega, non viuem entà pensar, senon que pensam entà arténher era nòsta perviuença. Eth problèma ei quan era tecnica mos suberviu peth dessús des nòstes possibilitats e besonhs, vertadèr risc dera intelligéncia artificiau, mès aguesta deven tanben ua oportunitat entà melhorar era vida damb solucions practiques aquiu a on brotoen es problèmes. Atau ac apreni en tot escotar, enes jornades entara excelléncia d’Esterri d’Àneu, es experiéncies des aranesi Dani Gavaldà e David Santana, acompanhadi d’Álvaro Ariño e José Solà, respectivament, que desvolopen airines fòrça utiles entàs enterpreses e administracions publiques. Era tecnica, ath servici de nobles proposits. Alavetz, enteni qu’era esséncia dera tecnica non demore en era madeisha, senon en coma er uman li da usatge entà liberar es sues energies e centrar-les en sens dera sua vida. Pògui dies abantes, en tot tornar de Madrid, tròbi a Santana e Solà (protagonistes d’ua cronica sus era Intelligéncia Aranesa publicada per aguest diari en hereuèr), que vien de recéber un prèmi de reconeishement peth sòn trabalh en encastre dera construccion. Semblen desmentir es paraules deth pensador Pascal Bruckner, que declare, en ua entrevista recenta, que mos auem tornat feniants dempús dera pandèmia, que damb aguesta a neishut ua generacion de guits. Non ei eth cas d’aguesti joeni, que hèn bon eth doble sens que sauve, en aranés, era paraula talent: coma capacitat entar esfòrç, mès tanben coma desir entusiasta. Damb talents de talent, d’un talent que se guanhe e aumente cada dia, mos ensenhen que víuer ei sustot accion, un contunhat esfòrç en méter-se en marcha, çò que hè er individu sobiran defenut per Nietzsche, tant conscient des sues limitacions coma capable de transformar era realitat e armonizar es impulsi vitaus de forma mès creativa, originau e singular.