Amor ath cinèma
Eth cinèma forme part dera nòsta vida, e atau eth rituau que li acompanhe: eth de plaçar-se ben comòde, en ua sala lèu ueda, coma signe des temps tecnologics e individualistes que viuem, mentre comencen a petarrejar es prumères bosses daurides –un son, o dilhèu tapatge, que mos acompanharà lèu tota era session–, e passen es tràilers, a tot volum, abantes dera estrea particulara dera pellicula qu’ofèrte era sala. Fòrça d’aguestes son dejà barrades. Mès d’autes s’an reinventat e aufrissen d’autes foncions, coma era de Vielha. Coneishi cinèfils que s’estimen mès gausir eth setau art tranquils en casa, segurament en un espaci domestic ben equipat. Mès eth rituau descrit ar inici d’aguest article semble insubstituïble. Ua grana pantalha emmarque e centre era nòsta atencion.
Daarrèrament, auem vist films coma The Brutalist, angoishanta e encara mès longa qu’eth metratge abituau deth cinèma actuau; Era substància, inquietanta e sarcastica damb era nòsta societat dera imatge; Maria Callas, un retrat un shinhau heired dera soprano, en un omenatge operistic en qué destaque era bèra fotografia de París; o Parthenope, un beròi fresc dera Nàpols des darrères decades per miei dera istòria dera encara mès polida protagonista. Era imatge en moviment, qu’ei eth cinèma, non ei eth món, mès mos le retorne damb ua auta guardada, laguens d’ua perspectiva recreada entre er autor e er espectador. Ei era imatge dera imatge deth món, pr’amor que tanpòc auem ua relacion dirècta damb eth, senon, de forma excellenta, per miei deth pensament, der art e era religion. Coma en Parthenope, a on era imatge deven poesia, en cinèma ressònen es significances deth món. Coma didie er anhorat Román Gubern, erudit deth cinèma, professor ena nòsta facultat de sciéncies dera comunicacion, eth cinèma ei un art de sintèsi, pr’amor qu’amasse es arts d’ua vida tostemp en moviment.
