Prumèr “jo”?

Ath men

critèri era politica ei ua ciéncia. Un esturment entà melhorar era vida des persones, de totes, sense exclosions. Aguest esturment, s’amie a tèrme des deth sistèma institocionau democratic (dera colectivitat) deth que mos auem provedit, totes e toti, ath long des ans. En tot respectar, tostemp, era istòria des nòsti pòbles e comunitats.

Era realitat, auè, mos pòrte a descurbrir qu’èm somiadors. Fòrça gent, desorientada, s’agarre tamb superficialitat, conformisme e manca de realisme a “tiempos pasados”. Èm somiadors mès volem tornar entà darrèr, quines contradiccions. Un des motius, d’aguestes contradiccions, demore seigut en que se priorize, majoritàriament, eth “jo” peth deuant deth “nosati”. Aciu ei instalada era politica auè. Malerosament, aguest “jo” ei fonamentat ena recèrca de titolars pròpis. Per ua auta banda eth mèrit demore patentat, ena practica, peth “queda bien”. E quan eth “jo” s’installe enes lideratges, aguesti, s’autoproclamen e, fòrça soent, se placen peth dessús d’elements ètics e moraus, bàsics, que tota comunitat aurie d’exigir as sòns governants. Es governats, fustrats e decepcionats, normalitzen eth decliu. Era contunhetat d’aguest decliu mos convide a un perilh reau; qu’era transicion dera moralitat colectiva ara individualitat joglar destruïsque es pilars que catapulten eth nòste sistèma institocionau. Se contunham atau, ajudam a construïr ua societat “jungla”, de toti contra toti. Entà revertir aguesta conducta, eth legítim “jo” s’a d’assentar ena basa deth mèrit. E aguest, mèrit, a d’éster valedor d’ua trajectòria de compromisi, personaus, en benefici deth “nosati”. Ei imprescindible qu’eth governat, ei a díder “nosati”, quan se dà aguest positiu mèrit le mete en valor.