Palai de gèu, 25 ans

Eth 10 de seteme de 1994 dauric es pòrtes eth Palai de Gèu de Vielha, equipament qu’a partir d’alavetz se convertirie en referent entath País (Aran) e entàs espòrts d’iuèrn, tanben en Catalonha.

Aguest equipament, tot soent en punt d’enguarda dera valoracion negativa subjectiva, a representat entà milers de persones un saut esportiu importantíssim, quantitatiu e qualitatiu. Entath País a estat clau entà auer fòrça de çò qu’auem e èm. Er espaci d’aigües (piscines) a promoigut era practica esportiva de milers de persones de totes es edats. Era pista de gèu a promoigut que centenars de joeni e joenes poguèssen daurir-se ua oportunitat ena practica der espòrt (patinatge e hockey, e derivades). Eth gimnàs s’a convertit en complement perfecte entara practica competitiva der espòrt, tanben de culte. Autant coma es activitats dirigides que placèren, en sòn moment, ad aguest equipament ena vantguarda dera aufèrta esportiva, ludica e de salut entà totes es capes dera societat aranesa.

E dejà ans que se met en dobte era sua “viabilitat economica”. E jo me pregunti, des de quan es servicis públics bàsics se sotmeten a critèris economicistes? Estam parlant d’un servici públic, essenciau e bàsic entara practica esportiva, era aufèrta toristica, era educacion en salut o era cohesion sociau, entre fòrça d’auti. Podem exigir, e exigim, ua melhor gestion der equipament, mès prengan consciéncia, toti, dera importància qu’a agut, à e a d’auer.

Tot aguest èxit a estat gràcies ar Ajuntament de Vielha e Mijaran (de toti es govèrns), era soleta institocion publica qu’a mantengut aguest equipament pendent aguesti 25 ans. Ac auem hèt des deth convenciment d’èster caplòc d’un País. Felicitem-nos toti e totes!