Ua suplica entà Aran

Coma dejà è escrit, auem arribat ath moment zèro. Aran se trape en un moment d’extrema gravetat. Era politica “en positiu” non se pòt amagar, es lideratges en País non se pòden excusar ne distrèir, toti an de méter ath dessús dera taula prepauses transformadores, efectives e reaus entà ajudar as milers de persones que se trapen en ua situacion fòrça difícil, jamès auíem parlat de milers de persones damnificades en Aran. Era soleta solocion qu’à Aran ei hè’c toti amassa, aprofitar era experiéncia, era inteligéncia collectiva e eth poder colectiu. Es Ajuntament d’Aran non pòden deishar en mans deth Conselh Generau d’Aran era responsabilitat dera gestion dera debacle economica, ei contradictòri e francament negatiu entara pròpia institocion aranesa ja qu’aguesta non à marge d’actuacion fiscau, impositiu, financèr ne econòmic entà ajudar as families e as persones que patissen era actuau situacion. Ei eth moment qu’es Ajuntaments, qu’àn millions d’èuros, agen valentia, assomisquen responsabilitats e prenguen decisions. Era soma de recorssi, era disposicion d’aguesti recorssi en ua estratègia clara d’accion e trebalh collectiu ei clau entà crear circulant de manera inmediata. Quan parli d’institocions parli deth conjunt de fòrces politiques que les compausen, non sonque des qu’àn era responsabilitat de governar. Hèsqui ua suplica ath pòble aranès, renonciem ath “queda bien”, ath “que hay de lo mío”, as “clans”, entre d’auti, e actuem tamb solidaritat, generositat, empatia e aunestetat. Ei de justícia entà qui s’estime era Val d’Aran.