Messi, era realitat

Eth qu’à estat un des melhors jogadors dera istòria deth fotból e qu’à marcat ua epòca ena istòria deth Barça non contunharà vinculat ad aguest equipa ena pròplèu sason. Non ei sonque ua mala noticia entàs culés, ei ua mala noticia entath fotból espanhòu e mondiau.

Malerosament era realitat a trucat ara pòrta deth fotból mondiau. Era pandèmia e, tanben non se pòt negar, er auenç dera digitalitzacion enes àbits e consums des natius digitaus, tanben de fòrça des que forman part dera Generacion X, a plaçat ar espòrt rei en ua laténcia cada viatge mès distant tamb era realitat des naues societats de consum.

Es qu’encara conserven era personalitat juridica de “club” an deuant sòn er enorme repte de contunhar conservant aguesta personalitat, mès ja vos auanci qu’era transicion deth mentrestant serà fòrça dificila en tèrmes fotbolístics. Tot e atau ei possible que non se’n gèsquen. Auríem de començar a pensar en naues formes juridiques, que non totes passen pera simplicitat deth debat de Societat Anonima Esportiva. Auè, i a elements a considerar que pòden servir entà crear esturments de gestion híbrida.

Era pèrta de Messi, ath marge dera simplicitat e vertat deth rasonament que pòrte a culpabilitzar a d’auti, ei era realitat economica e financèra deth FC Barcelona. Que non escape en distància ara realitat deth Real Madrid, exceptant d’aguest era diferéncia de gestion realitzada. O se transformen en clubs globaus o non se’n gesseràn, eth fotból auè non ei er espòrt qu’auem estimat, tot canvi mos obligue a adaptar-mos cas contrari moriram.