Era conviuéncia

Aguesta paraula la poiríem definir coma eth víuer damb d’auti e d’autes en tot compartir un madeish espaci. I a diferenti tipes de conviuéncia, mès aué me vau a centrar ena dera ciutadania, pr’amor que darrèrament se ne parle plan. Semble que damb es tempi que corren, plen sègle XXI, cau establir normes que serviràn de mediacion entre era formacion des persones e aqueri qu’aguest concèpte non lo entenen, ei a díder son luenh de complir normes.Eth convíuer es uns damb es auti compòrte tanben ua educacion en valors, eth respècte ara diversitat e ad aqueth espaci comun que compartim toti, ei cultura civica, fenomèn que s’escape der encastre municipau, mès coma qu’ei qui ne recep es conseqüéncies, es Ajuntaments dispausen d’ua ordenança de conviuéncia, qu’atau ac dicte era Lei de Bases de Règim Locau o eth tèxte dera Lei Municipau de Catalonha, non tant en sentit sancionador, s’ei de besonh tanben, mès en tot promòir era conscienciacion e era recèrca de solucions, senon establir pautes e educar enes bones practiques qu’afavoriràn eth bon vesiat, ei ua crida ath comportament responsable. Ei ua manèra de hèr front as naues situacions qu’afècten o altèren era conviuéncia. Era armonía, era qualitat e er equilibri der entorn comun ei ua responsabilitat compartida entre era administracion e era ciutadania, atau qu’es normes an d’incidir en aqueri aspèctes diaris que se manifèsten ena via publica, un des elements comuns mès evident, o en comportaments que supausen un danmatge. Es concèptes de respècte, tolerància e solidaritat, aurien de presidir es comportaments des persones autant individuaument coma collectiuament!