Sasonièr

Ara demora d’ua sason d’esquí que demoram a plen rendiment, ja damb es prumèri trabalhadors temporaus peth país e era estacion parciaument dubèrta a compdar d’aué, liegem qu’era Val d’Aran ei eth dusau territòri, eufemisme de “comarca” ena terminologia administrativa catalana, damb mès populacion estacionau (representada per un 32,6 %), segontes er Institut d’Estadística de Catalunya. Es parçans deth Pirenèu, damb es dera còsta, acantièren, com ei facil de suposar, era estacionalitat populacionau, restacada damb eth sòn modèl economic. Aguest vire ar entorn, en prumèr cas, d’ua activitat qu’ara fin concèntre eth sòn succès pendent quate mesi annaus, s’es designis meteorologics des dius son ath delà benignes e generosi ena queiguda deth mannà blanc. Era pensada sus es besonhs de desestacionalizacion e diversificacion economica tornen tanben de forma estacionau, en uns moments en qué era preocupacion, totun, se centre ena recuperacion economica. Arren de nau jos eth solei. En aguest contèxte, de tendéncia ara concentracion urbana, damb oportunitats de trabalh e eth gaudi des sòns servicis, damb es Black Friday e toti es invents consumistes possibles, que tanben mos arriben, tanben per internet, semble autant d’interessant aqueth 67,4 % d’abitants que decidís demorar ena val pendent tot er an. Era pregunta que Heidegger se formulèc en un petit article, m’interpèlle tot soent: per qué demoram ena província, ei a díder, ena val, a on “era gravetat des montanhes […], eth creishement lent des auets, era somptuositat ludenta e senzilha des prats floridi, eth mormolh deth riulet ena ampla net de tardor,” se insinuen, s’apilèren e vibren a trauèrs dera “existéncia diadera, aquiu naut”.