Trail Carlac

Eth solei ja sarre entàs nau e mieja deth maitin ena plaça der Haro. Es corredors cauhen: uns sauten, uns auti pugen e baishen deth carrèr de Savièla e profiten entà béuer ena sua hònt fresca. Era musica retronís enquiara punta der Haro, que compde es darrères ores de sa existéncia, abantes dera crema ena vesilha de Sant Joan. Un simpatic presentador encoratge as participaires, quauqu’un d’eri damb un arrir forçat que sage de dissimular es nèrvis. Pensen dilhèu en mielhorar era mèrca personau, e d’auti, ath delà, en plaçar-se ath capdauant dera classificacion. Eth compde entà darrèr ei en marcha quan ja se tròben ath cap deth carrèr e enfilen, un darrèr der aute, en silenciosa processon, eth camin estret e ombrèr que les amiarà enquiath camin de Sadau. En baishar deth castèth, es mès rapids comencen a auançar, encara qu’auràn de reservar energies entà pujar era còsta de Bausen. Aquiu, er avitalhament, d’ua organizacion impecabla, les solatge era chepèra, e es grops d’andues corses se desseparen: es dera de 9 km ja se’n tornen per Vernet e es dera de 19,2 km pugen per Sant Ròc entath bòsc de Carlac, que da nòm a totes es corses d’aguest eveniment consolidat, damb corredors vengudi de Catalonha, França e era rèsta d’Espanha. Ua erosa baishada de Coret de Pan, a on eth solei dèishe d’auer era pietat que mostraue enes henerecles deth bòsc, da contra era còsta mès soleienca encara des prumères bòrdes deth camin de Saplan. De tornada tà Les, m’alende en cogòt un corredor que ja auia auançat. Accelèri eth ritme, damb eth vèrme competitiu. Mantengui posicion e ara fin arribi a meta. Tot torne a serenor e era idèa qu’era corsa ei intensa e divertida ath temps, mès puntuau, e qu’era montanha merite tostemp respècte e activa contemplacion.