Ua val, un tresaur

Mès enlà deth temps de nhèu, tanplan de besonh e satisfasent, era Val d’Aran sauve atractius culturaus e naturaus que la convertissen en ua destinacion de referéncia en Pirenèu. Aguesta consciéncia, qu’a començat a hèr-se un lòc ena sua economia, s’arraïtze en ua sòrta d’accions que sagen de caminar en aguesta direccion: d’ençà dera senhalizacion publica de lòcs e rotes d’interès enquiara organizacion privada d’events esportius, coma eth darrèr de Trail Molières, ua corsa entà corredors, o eth d’aué d’Era Ròda Non Stop, entà aimants dera BTT, que, complementades damb d’autes dejà consolidades (Setau Sagèth, Pedals e Carros de foc, Pass’aran e totes es que me dèishi e pes quaus demani excuses) e d’autes d’ua accion mès pausada e d’observacion, hèn tanben d’Aran un punt a tier en compde entara interaccion naturau, ar aire liure. Vilatges e ribères, espacis naturaus protegits (pòc explicadi, per cèrt, damb tot tipe de figures, mès lèu experimentades coma ua ipotèca territoriau, e projèctes que calerie replantejar, coma ua problematica reintroduccion der os, a esquies dera populacion e des sectors mès vulnerables, coma er indispensable ramadèr), mès d’autes de prumèr orde, coma tot un Parc Nacionau, remèrquen eth valor d’un entorn excepcionau, ena val de vals mès septentrionau e atlantica, de mant vèrd e vistes permanents ara Maladeta. Per aquerò, son benvengudes iniciatives, de long recorrut, coma er impuls d’ua candidatura dera Val entà reconéisher çò que ja ei, patrimòni dera umanitat, peth sòn tresaur lingüistic, culturau e naturau, qu’a de besonh, mentretant, deth suenh d’aguest patrimòni mès tanben des abitants que le mantien viu e prèst coma era sua mielhor contribucion ath món.