Mongetes

Temps i aurà entà analisar çò que, incomprensiblament, succedís ena vida politica der entorn. Mès aué ei tanben temps de mongetes, de bon minjar e gausi d’aguest entorn nòste mès beròi e propici, eth constitusit peth patrimòni de vilatges e natura vestida des colors de tardor, autentica pàtria compartida. A despièch des incleméncies deth temps politic, quauquarrés a dit, damb tota era rason, qu’auem dret a ua vida tranquilla, a víuer era vida sense que mos shòrden mès de çò que nosati èm capables de shordar-mos, a nosati madeishi, e de shordar as auti, damb es nòstes inquietuds e preocupacions, damb es nòsti malurs, cercadi o non, pr’amor qu’era politica ei neishuda non pas entà húger deth conflicte, senon entà afrontar-le e superar-le, tot ac cau díder, mès tanben entà crear es condicions que possibiliten ua vida erosa, se pòt èster, antic ideau illustrat. Com qu’era politica d’ara ei luenh d’andús objectius, auram d’espavilar-mos en cercar espacis d’accion e contemplacion, d’oxigenacion, aperadi espacis verds, o d’interaccion e benestança comuna, per miei, per exemple, de jornades coma era qu’aué en Bossòst, e deman en Garòs, aufrís era organizacion dera hèsta gastronomica dera Mongetada. Era protagonista ei era mongeta, reconeishuda en 2014 coma varietat comerciau, mès tanben ei era excusa entà trobar-mos, dinar, sopar, jogar, se cau tanben dançar ena net occitana, crompar en mercat e visitar es lòcs d’interès deth pòble atau coma eth bestiar baishat dera montanha, en ua naua edicion de tardor, que barre eth cicle des hèires d’Aran. Qu’era politica non mos amargue cap de mongeta.