Carretères

Un país modèrn e auançat se mesure tanben pes bones condicions qu’aufrissen es sues infraestructures, pr’amor que permeten era connexion entre es sòns parçans e damb d’auti d’internacionaus ena mobilitat rapida, segura e sostenibla (deth punt d’enguarda economic e naturau) de persones e marchandises. Ei òbvi qu’era carretèra N-230 non complís damb aguesti critèris en encastre europèu interestatau. En tram pirenènc, non dèishe de constituir ua carretèra de montanha, incapabla d’acuélher eth transit constant de camions. Mès çò de cèrt ei qu’ac hè, damb eth risc que supòse entàs usatgèrs. Actuaument, s’ei convertida, de facto, en corredor centrau entad aguest tipe de transit. En aguest sens, semble ua bona notícia er anonci der estudi informatiu entath sòn condicionament, entre Sopeira e era boca sud deth tunèl de Vielha, damb lèu 300 milions d’èuros d’inversion, e que cau demorar se poguen concretar lèu enes pressupòsti generaus der Estat. Malerusament, eth madeish dia que transcendís aguesta propòsta se succedís un nau accident mortau d’ua vesia joena ena entrada sud de Bossòst. Aguesta se hig a ua auta pèrta, tanben joena, en mes d’agost, a pògui mètres, en punt nere reconvertit. Es coches, en aguest tipe de carretères, les cargue eth diable. Per aquerò, ei de besonh que çò d’important, coma era mielhora integrau dera N-230, non mos impedisque de veir tanben çò d’urgent, coma er apraiament e refòrç dera seguretat immediats enes trams mès dangerosi dera via e tanben era prenuda de consciéncia deth risc per part des conductors que la usam soent, pr’amor qu’era vida, totun, penge d’un hiu. Gent estimada coma Maria Àngels, Sandra, Encarna, Carlos, eca. demoren tà tostemp ena memòria e en nòste còr aué afligit.