Hereuèr

Comence hereuèr damb ua nhèu abundosa, assetiada enes bòsqui, prats e montanhes, e tanben enes vilatges, damb mès o mens quantitat, en tot depéner dera quòta de nautada. Un deseme sec, enganhós, impedie de veir qu’ara fin, coma didien es vielhs, er iuèrn non se le mingen es arrats. Totun, èm a mitat de sason. Aué ei era Candelèra, ua hèsta fòrça antiga qu’ena tradicion crestiana se celèbre 40 dies dempús de Nadau. Ei eth dia de trèir eth presèp. Eth jorn que commemòre era presentacion de Jesús en temple de Jerusalèm e era purificacion dera Mair de Diu. Era costum mane que s’an de benedir es candèles pr’amor que sauven vertuts protectores. En aguest iuèrn, era nhèu ludrege en miei dera net, damb era sua lum suau e protectora, entre es mistèris deth bòsc e dejós d’un cèu seren que gèle ua atmosfèra mès saludabla e pura, ara demora d’un nau dia. Viuem era vida d’esquies ara natura, mès quan nhèue, era natura torne a imposar eth sòn domèni. A despièch que voleríem toti es carrèrs nets en acte entà passar ara ora e ara velocitat de tostemp damb es nòsti coches, sosmetudi a ua prèssa agasanta, era nhèu mos convide a víuer era vida mès d’acòrd damb eth ritme que mèrque era natura, qu’ei ara fin era hònt d’a on gessen e a on tornaram, entà tostemp. Era natura pòt èster crudèu, encara mès se la menspredam. Mès tanben balhe dons que podem celebrar, coma aguesta nhèu nauèra que se dèishe trepejar damb era sua textura de coton, que vestís de gala es arrames des auets, abantes qu’eth solei la secodisque, e que s’estien uniforma dessús d’un terrèn irregular, ara imperceptible.