Era lits

Comence març, e deisham darrèr uns dies, ues setmanes e tot, de generosa bonança. Eth cèu lutz coma jamès. Blu, net, esplendid. N’era primauèra mos regale, de viatges, uns jorns atau. Era nhèu dera montanha ei ludenta tanben, coma eth sòn reflèxe, dura ena ombra, pastosa e sucrada entà meddia. Ja diden que hereuèr ei un mes lhòco, mès lhòco encara en aguest contèxte de cambi climatic, ei a díder, d’umana incidéncia, e malurosa, en devier deth planèta. Pr’amor qu’er uman a tanben enlhoquit. Era nhèu desirada arribèc, dempús dera sequèra de tardor. Eth sòn comportament a provocat, totun, bèth accident mortau e bèth espant, coma eth registrat oportunament pes camères que portauen ena tèsta es esquiaires deth Tuc dera Llança e d’ua auta deth guida testimòni deth succès. Es hèts se pòden veir e sajar de compréner dempús dera sua publicacion en linha. Tot just en lheuar-se eth tresau surfista entà préner impuls e sajar d’incorporar-se ena taula, se desencadeèc era lits qu’enterrèc ath prumèr qu’auie baishat. Era henerècla s’espartís ath cap dera montanha, talament coma se daurissen es pòrtes deth madeish lunfèrn. Es que s’an descaperat socorrissen ath sòn companh, que le cerquen entre aquera nhèu apilerada, mentre es menutes passen de forma angoishosa. Saben que se la i jògue. Era sua intervencion, damb esturments essenciaus (ARVA, sonda e pala), li sauve era pèth, damb eth supòrt des pompièrs, avisadi peth guida plaçat en cordau, damb eth sòn grop estonat. A despiech deth desafiament uman, deth que lèu toti i prenem part, era natura rebrembe qu’era ei era unica que pòt imposar eth domèni dera sua lei implacabla.