Fico

Eth devier der aranés ena epòca contemporanèa non s’entenerie sense er ingent trabalh amiat a tèrme per Frederic Vergés Bartau, Fico, distingit enguan damb un mès que meritat Prèmi Robèrt Lafont, qu’autrege era Generalitat de Catalonha, e qu’ei estat prepausat peth govèrn deth Conselh Generau e ratificat de forma unanima peth sòn plen. Se quauquarrés pòt recéber aguest reconeishement ena defensa, projeccion e promocion dera lengua occitana qu’ei Fico, mèstre de mèstres, apassionat d’Aran e era lengua, referent ineludible en encastre lingüistic e culturau, activista e scientific dera promocion, normativizacion e normalizacion der aranés quan ère tot per hèr e ben pògui i apostauen. D’ençà des ans 70, a impartit classes e corsi d’aranés. Responsable deth reciclatge deth professorat, siguec eth prumèr defensor dera apertiença der aranés ath gascon, membre dera Comission entar estudi dera Normativa Lingüistica Aranesa, director deth Centre de Normalizacion Lingüistica e president dera Seccion de Lingüistica der IEA. Ei autor e coautor de lèu ua vintea de publicacions en aranés, e de mès d’ua dètzea de publicacions didactiques entara escòla, e ara trabalhe ena elaboracion d’un diccionari castelhan – aranés, ua òbra fòrça demorada. Dilhèu eth principau merit de Fico qu’ei eth de prestigiar era lengua, pr’amor qu’er aranés ei ua lengua de montanha, d’ua societat ramadèra e de superviuença, òc, mès tanben mos a ensenhat qu’er aranés pòt èster ua lengua culta, literària, dera mielhor tradicion literària, ua lengua tà estimar e escríuer, damb era quau ei possibla parlar de filosofia, sciéncia e, ara fin, de tot, ua lengua coma es autes, era ahlama dera quau persute en mantíer viua perque sap que mos definís collectivament e hargue tanben nòste imaginari.