Excentrics

Un des mantres dera nòsta epòca qu’ei eth d’èster un madeish. Atau m’ac semble, pr’amor que darrèrament enteni soent er imperatiu, en forma de manuau d’autoajuda o d’anonci publicitari. “Sigues tu madeish”, repetissen soent es creatius de mèrques de quinsevolh marshandisa o de quinsevolh reality show.

Eth proposit ei loable, se damb açò se sage de véncer es pòurs o complèxes que toti, en menor o major grad, carrejam ath long dera vida, mès quan aguest non demore restacat a valors superiors de Ben o Vertat, era autonomia desirada se des.hè en forma d’egoïsta autoestima, capinaut insolent, incapable de convíuer damb d’auti egos inflamadi peth madeish mantra. Sigues tu madeish, encara que sigues un èster immorau, arrogant, egocentric e intractable. Per açò, era filosofia estòica, mau entenuda, ei tan de mòda, sense compréner qu’er imperatiu s’a de liéger ara lum dera rason, dera madeisha forma qu’eth dret ara felicitat vire en Kant en discerniment entà saber s’èm dignes de felicitat.

Mès, eth problèma ei qu’un jamès ei parion ath long dera sua vida, ne tanpòc consèrve un nuclèu essenciau que calgue desnishar, pr’amor que, en tot cas, aquera esséncia non se traparie laguens, senon en un aute lòc. Ara fin, ei er uman eth mès excentric des èsters, er unic capable de melhora e metafisica, d’anar tostemp mès enlà. D’aquiu que Platon digue qu’eth ben ei mès enlà der èster, pr’amor que, coma mos ensenhen es mistics, aqueth centre, aquera fallacia der ego modèrn, demore dehòra.

Per açò, era umilitat que prediquen religions coma era crestiana se maride tan mau damb es tempsi actuaus. Non se tractarie tant d’èster un madeish, isolat e embarrat, coma, segontes eth professor Rémi Brague, d’arriscar, de plaçar es ancores en cèu, aquiu a on mos podem sauvar deth pròpri naufragi.