Intelligéncies

“Tot va massa rapid”, me ditz un amic desconcertat dauant deth desconcèrt dera vida actuau, en qué desbrembam tot viste eth passat (dilhèu coma mecanisme de defensa) e descuedam damb facilitat eth futur (dilhèu perque tot va, en efècte, massa rapid, e non auem pro temps tà pensar eth futur), encara que tanpòc tastam com cau eth present, pr’amor qu’aguest s’enten e succedís encadeat as auti tempsi, e quan aguesti dèishen d’èster, eth presentisme mos devòre sense cap de consideracion. Der èster vengut en temps, viuem en er èster sense temps o en un temps de tot entà ara. Ja lèu arrés parle dera malautia deth covid, mentre era cronica dera actualitat vire lèu tota ath torn dera intelligéncia artificiau.

Er uman a demorat obsolèt, e ven d’entrar en ua naua sason pòstumana, a on demore potenciar es sues capacitats per miei der artifici, d’aqueth cervèth connectat nomentat per Slavoj ?i?ek, mutat fòrça viatges en un jòc d’artificis e miratges en forma des fòtomontatges de tota era vida. Ei vertat que, sense er artifici, demoraríem encara ena tuta, a despiech qu’eth risc de demorar ena tuta mentau ei fòrt en aguesta epòca pòstumana, damb pòga anma e esperit. Just ei er esperit eth que, per miei dera intelligéncia umana, pren consciéncia d’eth madeish e torne ara sua esséncia d’ençà dera sua externalizacion ena realitat materiau, coma diderie Hegel.

Alavetz eth nivèu de consciéncia coïncidís damb era der univèrs, en un procès d’especulacion filosofica d’union plea entre er esperit e era realitat. Tà bèri pensadors actuaus, aguesta reconciliacion sonque ei possibla per miei dera Singularitat, qu’amòrte era individualitat e, ath temps, la potencie per miei de formes de consciéncia e tecnologia, totun de portar tanben eth seme dera autodestruccion.