Er aranés

Hè quinze ans qu’escriui aguesta columna, dilhèu er espaci en aranés que ten mès temps ena premsa escrita, gràcies ath compromís deth diari SEGRE. D’ençà deth solatge de pensar e escríuer soent en aranés, pòc me tempten es dramatismes e exageracions, neuridi damb era dòsi requerida de demagògia en sason electorau, quan s’emplegue era lengua pròpria d’Aran coma sempitèrn recors partidista. Just aguest extrèm volia esvitar ena mia intervencion en Congrès damb motiu d’ua proposicion non de lei deth grop republican, que se limitaue a demanar hons estructuraus der Estat entara acadèmia der aranés. Aguesta entitat recep dejà, cada an, 30.000 èuros per part deth govèrn de coalicion de Pedro Sánchez, mentre era Generalitat, tant era entestada per ERC coma per Junts, abantes Convergéncia, que governèc Aran damb mancances notòries en aguesta matèria, desplegue lentaments era lei der aranés, dempús de catorze ans d’ençà dera sua aprobacion, coma reclame soent era sindica respècte deth besonh de finançament entà promòir er usatge dera lengua enes diuèrsi encastres sociaus e audiovisuaus. Era abstencion deth grop socialista a vengut motivada pr’amor dera refusada prepausa entà incorporar en aquera iniciativa, a trauèrs d’ua esmenda, era concertacion damb eth Conselh Generau d’Aran, pr’amor qu’en aguest ahèr tan sensible e delicat cau somar esfòrci, trabalhar d’ençà dera unitat d’accion e era volentat de coesion sociau. Er aranés, que se pòt usar en Congrès se m’autoreviri ara seguida, sauve un singular ton vitau, que se defen sustot per miei des administraciones publiques e deth prètzhèt de tanti ciutadans, escrivans, professionaus des mieis e d’auti anonims e volentaris, ath torn d’entitats scientifiques e collectius sociaus e civius que mantien viua era sua ahlama.