Identitats

Era victòria electorau de Trump culmine eth procès deth moviment reaccionari globau entà aquerir eth podèr mentre secodís es fonaments dera conviuença e era democràcia, atau coma l’auem coneishut d’ençà dera Dusau Guèrra Mondiau, tant en Euròpa coma en America. Contra eth progressisme dera quèrra woke (prealablament caricaturizada, en aguest nau mantra des opinadors de dreta e ultradreta, coma se tota era quèrra auesse desbrembat es condicions materiaus entara melhora sociau), aguest moviment se neurís dera reaccion contra es formes modèrnes d’eclecticisme. Ja hè vint ans qu’er istoriaire Ferran Gallego avertie, en Neofascistas. Democracia y extrema derecha en Francia e Italia, que “eth pessimisme nacionaupopulista mòstre era sua reticéncia ara pluralitat” dauant d’ua pòstmodernitat de “societat dubèrta, mestissa, entusiasta damb era integracion d’elements verbaus o constructius diuèrsi”. Era extrema dreta defen eth “diferencialisme radicau”, basat en ua societat barrada e omogènia, en risc, menaçada, a punt de pèrder era sua identitat. Era apòsta pera seguretat se presente coma ua forma de liberacion, mès en vertat requerís “un elògi dera reclusion”, en tot reprodusir era fragmentacion culturau en tèrmes de depuracion e segregacion. Era identitat s’arture, dèishe d’èster un projècte, entà devier descubèrta e defensa d’un espaci sociau perpetuau, que se justifique damb un critèri d’orde e d’igièna atacada pes que non son des nòsti. Semble un espaci solid quan se pèrden es referéncies e es valors familiars. Era naua xenofòbia aufrís era solucion d’ua preferéncia nacionau dauant des que non apertien ath vertadèr pòble, non tant per rasons de superioritat raciau, coma d’exaltacion dera diferéncia culturau. Cau demanar-se alavetz a on ei, en vertat, aqueth wokisme, coma defensa dera identitat diferenciada, que tant diden menspredar es messies des identitats pures e etèrnes.